موضوع جذابی که دست‌کم گرفته شد/ این جعبه سیاه لکنت دارد

به گزارش «فرهیختگان»، اگر سینمای ایران با فیلم‌هایی مانند «روز شیطان»، «به رنگ ارغوان» و «ماجرای نیمروز» سراغ مسائل امنیتی و جاسوسی رفت و گاهی هم موفق بود اما حالا نوبت به تلویزیون و قاب بزرگ‌تری رسیده است تا میزبان پرونده‌هایی باشد که واقعی هستند و برای مخاطبان هم جذابیت دارند. «خانه امن» سریالی 50 قسمتی است که پخش آن دو سه هفته پیش از شبکه یک سیما شروع شد و بیش از 20 قسمت آن باقی‌مانده است. کارگردان خانه امن، احمد معظمی است که با برنامه «شاید برای شما اتفاق بیفتد» کارش را در تلویزیون آغاز کرد و در ادامه با ساخت سریال‌هایی مانند«جاده چالوس» و«ملکاوان» نشان داد که تا حدودی فضای مورد علاقه‌اش را شناخته است. خانه امن درواقع سومین سریال از سه‌گانه‌ای است که معظمی پیش از این «سارق روح» و «ترور خاموش» را از آن ساخته بود. اگر در سارق روح بحث‌ فرقه‌های انحرافی و حلقه‌های عرفانی مطرح شد و در ترور خاموش صحبت از باندهای بزرگ مافیایی موادمخدر بود حالا اما در خانه امن موضوع جاسوسی و امنیتی و داعش دستمایه ساخت سریال قرار گرفته است.

پیش از این و به کرات در «فرهیختگان» به کارگردان‌ها و فیلمنامه‌نویس‌های سینما و تلویزیون پیشنهاد دادیم که سراغ موضوعات واقعی و مبتلا به مردم و جامعه بروند و بپذیرند که مخاطب علاقه‌ای به دیدن روابط غلوشده و خانه‌های مجلل و زندگی لاکچری که مشکل اصلی‌شان گم شدن سگ‌شان است ندارند و دنبال تماشای بازتابی از زندگی و زمانه خودشان هستند. حالا و در سریال خانه امن این اتفاق افتاده است و پرونده‌هایی نمایش داده می‌شوند که در دهه اخیر در اطراف و داخل این کشور رخ داده‌اند و قرار است مردم هم در جریان جزئیات بیشتری از آن قرار بگیرند. پرونده‌هایی که هم جذابیت بصری دارند و هم می‌خواهند از کسانی بگویند که مشهور نیستند و هر روز در تلویزیون دیده نمی‌شوند اما به‌مراتب بیشتر از مدیران عشق دوربین برای کشورمان فایده دارند.

خانه امن یک اثر کامل و بی‌نقص نیست و حتی گاهی شلختگی و تسامح در ساخت برخی از سکانس‌هایش دیده می‌شود اما از نگاه موضوعی، یک اثر قابل اعتناست. ای کاش چنین موضوعی در زمان و با بودجه بیشتر و حتی بازیگران قوی‌تر، و نه سلبریتی، ساخته می‌شد و برای پیش‌تولیدش وقت بیشتری اختصاص می‌یافت. جامعه و تلویزیون به نمایش چنین آثاری نیاز دارد و این آثار هم باید نسبت خود با شعارزدگی و محافظه‌کاری در بیان حقیقت و همچنین سفیدانگاری نیروهای خودی و سیاه‌انگاری نیروهای شر را اصلاح کنند و یادشان باشد که یک سریال با سخنرانی یا یک مقاله سیاسی متفاوت است.

نکته دیگر این سریال حضور مرتضی اصفهانی است که در سال‌های اخیر دامنه فعالیتش را گسترده‌تر کرده و حالا نقشی فراتر از یک مشاور را بازی می‌کند و دور نخواهد بود زمانی که سراغ فیلمنامه‌نویسی و کارگردانی هم برود. اصفهانی آنقدر در سینما و تلویزیون موثر و فعال بوده که حالا می‌شود با تماشای چند دقیقه از یک سریال یا نهایتا یک قسمت از سریال فهمید که آیا ردپای اصفهانی در این سریال حضور دارد یا خیر.

این ردپا از انتخاب اسامی شخصیت‌ها تا برخی دیالوگ‌های ثابت و حتی برخی لوکیشن‌ها قابل تشخیص است. سراغ احمد معظمی رفته‌ایم تا درباره چرایی ساخت این سریال و حاشیه‌هایی مانند نمایش کشتن خاوری در خارج از ایران حضور چشم‌های شهیدقاسم سلیمانی در تیتراژ سریال و همچنین سهم واقعیت و تخیل از آنچه ساخته است بگوید و همچنین به نقدهای ما درباره این سریال پاسخ بدهد. نقدهایی که بخش عمده‌اش به سفیدانگاری نیروهای خودی و غلو در نمایش برخی اتفاقات برمی‌گردد.

گفت‌وگو با احمد معظمی، کارگردان سریال «خانه امن»

نمی‌خواستیم گاندو باشیم/ کشتن خاوری یک هشدار بود که دلم را خنک کرد (لینک)

سریال‌های امنیتی و جاسوسی جهان  که دیده شدند (لینک)

* نویسنده: سیدمهدی موسوی‌تبار، روزنامه‌نگار